Μαθήματα ζωής απο τον σκύλο μου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ή: ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ 25 Ελάχιστα. Ή αρκετά. Ή και πολύ. Αλίμονο, όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν μόνο με εμάς. Οι άνθρωποι είμαστε, ευτυχώς, κοινωνικά όντα, μονάδες που χρωστούν τα πάντα στον άλλο, στους άλλους. Αλλά σίγουρα θα είμαστε, έστω μια στάλα, καλύ- τεροι: για εμάς και για τους άλλους. Κι αυτό είναι ήδη πολύ. Είναι ίσως πάρα πολύ, αν το δεις από την οπτική γωνία ενός «χαμογελαστού» τετράποδου πλάσματος που στηρίζει όλη του την ύπαρξη στο βλέμμα και στο χέρι του άλλου . ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ Καταγράφοντας συστηματικά όσα έμαθα από τον δικό μου αλλά και από κάθε άλλον σκύλο, ένιωθα συνεχώς –κι αυτή η παραδοχή συνιστά εξομολόγηση– πως έκανα κάτι σημαντικό: κάτι που είχε μεγάλο ενδιαφέρον , κάτι που ήταν ειλικρινές και αληθινό . Και, δεν το κρύβω, χαιρόμουν που έκανα κάτι πρωτότυπο, και που το έκα- να πρωτογενώς, αντλώντας μόνο από την εμπειρία μου. Είμαι σίγουρος, βέβαια, πως και άλλοι πριν από εμένα έκαναν αυτή την «ανακάλυψη», και πως ενδεχομένως κατέγραψαν όσα βρήκαν σε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο από το δικό μας βιβλίο. Είμαι επίσης σίγουρος πως τα βιβλία τους αυτά θα είναι κα- λά βιβλία. Γιατί; Γιατί πηγάζουν από ένα πολύ καλό πλάσμα. Ένα απονήρευτο, αγαθό ζώο. Οπότε, ναι: θα είναι καλά βιβλία. Όπως εύχομαι ότι είναι και το δικό μας. Ελπίζω πραγματικά να σας αρέσει. Και να σας φανεί χρήσιμο .