Τόλμησε να ηγηθείς

Εισαγωγή | 27 ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΡΟΜΟΣ Ξεκινήσαμε τις συνεντεύξεις μας με ηγέτες σε ανώτατες θέσεις με την εξής ερώτηση: Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να αλλάξει στον τρό- πο με τον οποίο ηγούνται σήμερα οι άνθρωποι, έτσι ώστε οι ηγέτες να μπορούν να φέρουν αποτελέσματα μέσα σε ένα πολύπλοκο και ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον, το οποίο μας φέρνει αντιμέ- τωπους με φαινομενικά απροσπέλαστες προκλήσεις και με μια ακό- ρεστη απαίτηση για καινοτομία, τι θα ήταν αυτό; Μία απάντηση κυριάρχησε σε όλες τις συνεντεύξεις: Χρειαζό- μαστε πιο γενναίους ηγέτες και περισσότερο θάρρος στην κουλ- τούρα μας. Όταν επανήλθαμε στο θέμα προσπαθώντας να καταλάβουμε το «γιατί» πίσω απ’ αυτή την έκκληση για πιο τολμηρή ηγεσία, η έρευνά μας βρέθηκε σε κρίσιμο σημείο. Γιατί οι απαντήσεις ήταν πολλές, περίπου πενήντα, και πολλές από αυτές δεν συνδέονταν καν άμεσα με την έννοια του θάρρους. Οι ηγέτες ανέφεραν ένα σωρό πράγματα, από την κριτική σκέψη και την ικανότητα σύνθε- σης και ανάλυσης μέχρι το χτίσιμο της εμπιστοσύνης, την αναθεώ- ρηση των εκπαιδευτικών συστημάτων, την ενθάρρυνση της καινο- τομίας, τη συναίνεση εν μέσω της ολοένα αυξανόμενης πόλωσης, την ικανότητα λήψης δύσκολων αποφάσεων και τη σημασία της ενσυναίσθησης και της οικοδόμησης σχέσεων μέσα στο νέο πλαίσιο της μηχανικής μάθησης και της τεχνητής νοημοσύνης. Εξακολουθήσαμε να ξεφλουδίζουμε το κρεμμύδι των εννοιο- λογικών μεταφορών κάνοντας την ερώτηση: Μπορείτε να μας α- παριθμήσετε τις δεξιότητες που θεωρείτε συγκεκριμένα ότι υποστη- ρίζουν τη γενναιότητα στην ηγεσία; Εξεπλάγην από το πόσο δυσκολεύτηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση αυτή τα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνά μας. Από τους ηγέτες με τους οποίους μιλήσαμε αρχικά, σχεδόν οι μισοί α- ναφέρθηκαν στη γενναιότητα ως στοιχείο της προσωπικότητας και όχι ως δεξιότητα. Την ερώτηση που είχε να κάνει με τις συγκεκρι- μένες δεξιότητες την προσέγγιζαν συνήθως με μια απάντηση του