2
Το πρόβλημα
«Έχεις πρόβλημα», συνέχισε ο Μπαντ. «Οι συνάδελφοί σου το ξέ-
ρουν, η γυναίκα σου το ξέρει, το ίδιο και η πεθερά σου. Βάζω
στοίχημα ότι ακόμα και οι γείτονές σου το ξέρουν.» Παρά τα υπο-
νοούμενά του, είχε ένα ζεστό χαμόγελο. «Το πρόβλημα είναι ότι
δεν το ξέρεις
εσύ
.»
Τα λόγια του με βρήκαν απροετοίμαστο. Πώς μπορούσα να
γνωρίζω ότι είχα κάποιο πρόβλημα αν δεν ήξερα ποιο ήταν αυτό
το πρόβλημα; «Δυστυχώς δεν καταλαβαίνω τι εννοείς», είπα προ-
σπαθώντας να δείχνω ήρεμος.
Ο Μπαντ έγνεψε καταφατικά. «Για φέρε στον νου σου μερι-
κές εμπειρίες», είπε. «Για παράδειγμα, σκέψου τις φορές που
γνώριζες ότι έπειτα από εσένα θα χρειαζόταν το αυτοκίνητο η
σύζυγός σου και παρατήρησες ότι το ρεζερβουάρ ήταν σχεδόν
άδειο. Μήπως το πήγες παρ’ όλα αυτά στο σπίτι, λέγοντας στον
εαυτό σου ότι θα γέμιζε η ίδια το ρεζερβουάρ με την ίδια ευκολία
που θα το έκανες εσύ;»
Το σκέφτηκα για μια στιγμή. «Μάλλον ναι, μάλλον το έχω κά-
νει αυτό.»
Και τι μ’ αυτό;
αναρωτήθηκα.
«Ή υποσχέθηκες ποτέ να περάσεις χρόνο με τα παιδιά σου,
αλλά την τελευταία στιγμή άλλαξες γνώμη επειδή σου παρουσιά-
στηκε η ευκαιρία να κάνεις κάτι πιο ευχάριστο;»
Στη σκέψη μου ήρθε ο γιος μου, ο Τοντ. Η αλήθεια είναι ότι
απέφευγα πια να κάνω πολλά πράγματα μαζί του. Παρ’ όλα αυτά,
δεν πίστευα ότι αυτό οφειλόταν αποκλειστικά σε εμένα.
«Ή, κάτω από παρόμοιες συνθήκες», συνέχισε ο Μπαντ, «έτυ-
χε ποτέ να πας τα παιδιά σου όπου ήθελαν, αλλά έπειτα τα φόρ-
τωσες ενοχές;»
