20
Ηγεσία και αυταπάτη
κές που προφανώς απορρέουν από αυτήν είναι το μυστικό της
απίστευτης επιτυχίας της Zagrum. Δεν είχα ιδέα για ποιο πράγμα
μιλούσαν, αλλά ήθελα πάρα πολύ να συναντήσω και να εντυπω-
σιάσω τον καινούριο αφεντικό μου.
Ο πενηντάχρονος Μπαντ Τζέφερσον έδειχνε νεότερος και
συνδύαζε παράταιρα χαρακτηριστικά: Παρότι εύπορος, οδηγού-
σε ένα οικονομικό αυτοκίνητο που δεν είχε τάσια στους τροχούς
του· παραλίγο να παρατήσει το γυμνάσιο, αλλά πήρε πτυχίο νο-
μικής και διοίκησης επιχειρήσεων μετ’ επαίνων, από το Χάρ-
βαρντ· μύστης των τεχνών και φανατικός λάτρης των Beatles.
Παρ’ όλες τις προφανείς αντιφάσεις, και εν μέρει εξαιτίας τους, ο
Μπαντ θεωρούνταν κάτι σαν ίνδαλμα. Όλοι τον θαύμαζαν στην
εταιρεία.
Μου πήρε δέκα λεπτά περπάτημα για να βρεθώ από το γρα-
φείο μου, που βρισκόταν στο Κτίριο 8, στον προθάλαμο του Κε-
ντρικού Κτιρίου. Ο διάδρομος –ένας από τους πολλούς που συνέ-
δεαν τα δέκα κτίρια της Zagrum– περνούσε με φιδίσιους ελιγμούς
κάτω από τον σκιερό θόλο των φυλλωμάτων βελανιδιών και
σφενδάμων που ήταν φυτεμένα στις όχθες κατά μήκος στο Πο-
ταμάκι τής Κέιτ, ένα τέλειο τεχνητό ρυάκι, επινόηση της Κέιτ Στέ-
ναρουντ, στο οποίο οι εργαζόμενοι είχαν δώσει το όνομά της.
Καθώς ανέβαινα την κρεμαστή ατσάλινη σκάλα του Κεντρι-
κού Κτιρίου για να πάω στον τρίτο όροφο, αναλογιζόμουν τις ε-
πιδόσεις μου στον ένα μήνα που είχα συμπληρώσει στην εταιρεία:
Ήμουν πάντα ανάμεσα σε εκείνους που πήγαιναν πρώτοι και έ-
φευγαν τελευταίοι. Είχα την αίσθηση ότι ήμουν προσηλωμένος
στη δουλειά μου και δεν επέτρεπα σε άλλες υποθέσεις να στα-
θούν εμπόδιο στους στόχους μου. Παρότι η σύζυγός μου συχνά
παραπονιόταν γι’ αυτό, εγώ επέμενα να αποδείξω ότι εργαζόμουν
σκληρότερα και ξεχώριζα από όλους τους συναδέλφους με τους
οποίους στα αμέσως επόμενα χρόνια ίσως να ανταγωνιζόμουν για
