Basic HTML Version
Η δίαιτα Ντουκάν
18
απέναντι στο φαγητό και ότι συμπεριφέρεται σαν λαίμαργο παι-
δί, ανίκανο να σταματήσει.
Προφανώς οι περισσότεροι από αυτούς έμαθαν από τα πρώτα
παιδικά τους χρόνια να χρησιμοποιούν το φαγητό σαν «βαλβίδα ε-
κτόνωσης», μέσα από την οποία μπορούσαν εύκολα να διοχετεύουν
την ένταση, το άγχος και τις συχνές απογοητεύσεις της ζωής. Δεν
είναι λοιπόν περίεργο που καμία λογική και καμία υπεύθυνη οδηγία
δεν μπορεί να αντέξει –τουλάχιστον όχι για πολύ– στις πιέσεις αυτού
του πρωτόγονου αμυντικού μηχανισμού.
Στα τριάντα χρόνια που είμαι στον χώρο έχω δει άπειρες δίαι-
τες να κάνουν θραύση και να σημαδεύουν την εποχή τους. Από τις
αρχές της δεκαετίας του ’50 έχω μετρήσει 210 τέτοιες δίαιτες. Κά-
ποιες από αυτές, όπως η Άτκινς, η Σκάρσντεϊλ, η Μοντινιάκ και η
Weight Watchers, έγιναν γνωστές μέσα από βιβλία που έγιναν
μπεστ σέλερ και κυκλοφόρησαν σε εκατομμύρια αντίτυπα. Όλες
αυτές οι δίαιτες –συμπεριλαμβανομένης και της εξαιρετικά αυστη-
ρής και επικίνδυνης δίαιτας της Μάγιο Κλίνικ, η οποία εξακολουθεί
να εφαρμόζεται τριάντα χρόνια μετά την κυκλοφορία της παρά το
γεγονός ότι έχει αμφισβητηθεί από όλους τους διατροφολόγους
του πλανήτη– με έκαναν να καταλάβω πόσο εύκολα μπορεί ένα
υπέρβαρο άτομο να ενθουσιαστεί με τέτοια βιβλία-οδηγούς.
Η ανάλυση αυτών των προγραμμάτων αδυνατίσματος και
των λόγων της απίστευτης επιτυχίας τους, σε συνδυασμό με την
προσωπική μου πείρα και την καθημερινή μου επαφή με υπέρβα-
ρους ανθρώπους, η οποία μου επέτρεψε να παρατηρήσω πόσο
αποφασισμένοι μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι σε ορισμένες
στιγμές της ζωής τους και πόσο εύκολα εγκαταλείπουν τις προ-
σπάθειες κάθε φορά που δεν βλέπουν άμεσα αποτελέσματα, με
οδήγησε στο συμπέρασμα ότι:
Αυτό που χρειάζεται ένα υπέρβαρο άτομο το οποίο θέλει να αδυνα-
τίσει δεν είναι απλά μια δίαιτα που υπόσχεται ένα δυνατό ξεκίνημα